برای اداره کردن خودت از عقلت استفاده کن...
و برای اداره کردن دیگران از قلبت...ف
هنگامی که دری از خوشبختی به روی ما بسته میشود، در دیگری باز می شود ولی ما اغلب چنان به در بسته چشم می دوزیم که درهای باز را نمی بینیم!
این جمله همیشه یادت باشه : زندگی گل سرخئ است که گلبرگهایش خیالی وخارهایش واقعی است!!!
مردم اشتباهات زندگی خود را روی هم می ریزند و از آنها غولی به وجود می آورند که نامش تقدیر است. (جان اولیور رهاینر)
تصور کن اگر قرار بود هر کس به اندازه ی دانش خود حرف بزند چه سکوتی بر دنیا حاکم می شد ... (ناپلئون)
مثل درخت باشید که در تهاجم پاییز هرچه بدهد،روح زندگی را برای خویش نگه می دارد. (دکتر سنگری)
اشتیاق به دانش مانند عطش ثروت با دستیابی به آن دائما افزایش می یابد. (لارنس استرن)
انسان نقطه ای است بین دو بی نهایت . بی نهایت لجن و بی نهایت فرشته...
خداوند به هر پرنده‌ای دانه‌ای می‌دهد، ولی آن را داخل لانه‌اش نمی‌اندازد!
درباره درخت، بر اساس میوه‌اش قضاوت کنید، نه بر اساس برگهایش...
کسی که در آفتاب زحمت کشیده، حق دارد در سایه استراحت کند.
مشکلات خود را با مداد بنویس و پاک کن را در اختیار خدا بگذار...
بهتر است دوباره سئوال کنی، تا اینکه یکبار راه را اشتباه بروی.
انسانی که در نبرد زندگی می خندد قابل ستایش است...
رشته ای از سنگ پرسید : چرا مانند خاک از خدا نمی خواهی که از تو انسان بسازد ؟ سنگ تبسمی کرد و گفت : هنوز آنقدر سخت نشده ام که مستحق چنین خواسته ای باشم!!!
تو مرا می فهمی... من تو را می خواهم و همین ساده ترین قصه ی یک انسان است...
تو مرا می خوانی... من تو را ناب ترین شعر زمان می دانم و تو هم می دانی تا ابد در دل من خواهی ماند...
همه زندگی فقط سه روزه : اومدن - بودن - رفتن . من خودم نخواستم بیام ولی خودم می خوام که باشم اونم فقط به خاطره تو... وقتی هم که دیگه نباشی منم میرم...
ادعا نمی کنم، همواره به یاد کسانی هستم که دوستشان دارم ولی می توانم ادعا کنم که لحظاتی که به یادشان نیستم نیزدوستشان دارم...
به اندازه ی گریه ی گنجشک دوست دارم! شاید این دوست داشتن کم به نظر بیاد اما یه چیزیو میدونی؟ گنجشکا زمانی که گریه میکنن میمیرن!
لذت داشتن یه دوست خوب توی یه دنیای بد، مثل خوردن یه فنجون گرم زیر برفه. درسته که هوا رو گرم نمی کنه، ولی آدمو دلگرم می کنه...
مساحت کره زمین رو بر مساحت نوک سوزن تقسیم کن به جوابش کاری نداشته باش می خواستم بگم اینقدر دوستت دارم...
یکی بود یکی نبود یه روز زمین عاشق خورشید شد و گفت دورت بگردم ! بعدش تا ابد موند تو رودربایستی ...
از یه نی نی میپرسن عشق یعنی چی؟ میگه یعنی بزالی اونم از پفکت بخوله ولی فقط تو تا دونه!
هرگز وقتت رو برای کسی که حاضر نیست وقتشو با تو بگذرونه ، نگذار!
ماشین زندگیتو جلوی خونه ی هر پارک نکن ، ممکنه چرخهای قلبتو پنچر کنن!
اگه
2+2 = 4
H +2O = آب
ابر + رعد = باران
غم + چشم = اشک 
تنهائی + تاریکی = من
عشق + مهر = تو
پس
من - تو = مرگ !
گفتی که دگر در تو چنان حوصله ای نیست
گفتم که مرا دوست نداری
رفتی و خدا پشت و پناهت به سلامت
بگذار بسوزد دل من مسئله‌ای نیست
شکست عهد من و گفت هر چه بود گذشت
دلم در حلقه غمها نشسته
زبانم بسته و سازم شکسته
وجودم پر ز شعر عاشقانه ست
تو را می خواهم و اینها بهانه ست
آسمان وقف نگاهت گل من
مانده ام چشم براهت گل من
هر کجا هستی و باشی گویم
که خدا پشت و پناهت گل من
همدم گل گشته ام همبستر خاکم مکن
قطره قطره می چکم از چشم خود پاکم مکن ...
ترک ما کردی برو هم صحبت اغیار باش
با ما چون نیستی باهرکه خواهی یار باش
اگر دریای دل آبیست تویی فانوس زیبایش
اگر آیئنه یک دنیاست تویی مفهوم و معنایش
تو یعنی دسته ای گل را از آن سوی افق چیدن
تو یعنی پاکی باران تو یعنی لذت دیدن
تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن
تو یعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
تو یعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن
خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن
تو یعنی روح باران را متین و ساده بوسیدن
و یا در پاسخ یک لطف به روی غنچه خندیدن
اگر چه دوری از اینجا تو یعنی اوج زیبایی
کنارم هستی و هر شب به خوابم باز می آیی
اگر هرگز نمی خوابند دو چشم سرخ و نمناکم
اگر در فکر چشمانت شکسته قلب غمناکم
ولی یادم نخواهد رفت که یاد تو هنوز اینجاست
میان سایه روشن ها دل شیدای من تنهاست
نباید زود می رفتی و از دل کوچ می کردی
افق ها منتظر ماندن که از این راه برگردی
اگر یک آسمان دل را به قسط عشق بردارم
میان عشق و زیبایی تورا من دوست می دارم
همسفر خسته ام از این همه راه
خسته از نای و نی و این همه اهراه ، تکرار زمان است چرا
همسفر فاش بگو راز چرا
اری از ایینه ها نیست نشان
ان نشان های نهان نیست عیان
اندر این نبض ِ زمان ، گیج منم
مات و مبهوت ِ دل ِ ریش منم
هوشیارم ز دل ِ خویش چرا
ان که مستم بکند ، نیست چرا
همسفر گرچه رهایم کردی
راست گو ، ره به کجا اوردی
نکند باز به من می خندی
زین که پروانه شدم می خندی
خنده کن تا که منم سوز شوم
بنواز تا که منم کوک شوم
ره به تنهایی من می گرید
همسفر ، باش ، دلم می گرید
خُنک ان روز که اندر پیش است
دل ِ زهر خورده ی من در نیش است
باش تا سایه ای بر من باشی
وین دل زخم ، تو ، مرهم باشی
عناوین یادداشتهای وبلاگ
موسیقی
